Het was 1969. De Koude Oorlog was op zijn hoogtepunt en de Verenigde Staten en de Sovjet-Unie streden om technologische superioriteit. De Space Race moest laten zien wie de toekomst in handen had.
De Sovjet-Unie had al een voorsprong: in 1957 lanceerden ze Spoetnik 1, de eerste satelliet, en in 1961 stuurden ze Joeri Gagarin als eerste mens de ruimte in. Voor de VS stond er meer op het spel dan wetenschap, het ging om prestige, macht en nationale trots.
President Kennedy had jaren eerder een gewaagde belofte gedaan:
“We choose to go to the Moon.”
Voor het einde van de jaren ’60 moest een Amerikaan op de maan staan. Mislukken was geen optie. Achter de schermen, ver van de camera’s en krantenkoppen, stond een vrouw die een sleutelrol speelde: Margaret Hamilton.
Wie was Margaret Hamilton?
Margaret Hamilton (1936) was wiskundige, moeder en programmeur. Toen ze aan het Apollo-programma begon, was ze pas eind twintig en combineerde ze haar baan bij NASA met het opvoeden van haar jonge dochter.
Er is een beroemd verhaal dat haar dochter soms ’s nachts meeging naar het lab, waar Margaret haar tekenboeken neerlegde naast stapels code. Die code waren geen dunne printjes, het waren letterlijk meters papier, volgeschreven met software die ze zelf had ontworpen.
Hamilton bedacht zelfs de term “software engineering”. Waar anderen software zagen als een bijproduct, zag zij het als een volwaardig vakgebied dat net zo streng en gedisciplineerd moest worden behandeld als hardware of aerodynamica.
Degelijke software = levenslijn
Tijdens de reis naar de maan raakten de boordcomputers van Apollo 11 overbelast. Waar een minder robuust systeem was gecrasht, gaf Hamiltons software prioriteit aan de kritieke taken en negeerde het de rest. Het verschil tussen crashen en landen. Letterlijk.
Haar aanpak was visionair:
- Kwaliteit boven snelheid. Code die keer op keer getest werd.
- Fouttolerantie. Systemen die niet instortten bij een fout, maar herstelden.
- Procesdiscipline. Engineering als een vak, niet als improvisatie.
Dankzij Hamilton en haar team kon Neil Armstrong die eerste iconische stap zetten.
Wat betekent dit voor ons in IT?
Stel je voor dat Margaret Hamilton vandaag jouw QA lead zou zijn. Je zou iemand hebben die elk stukje code beschouwt alsof er levens vanaf hangen. Geen “we fixen het later wel”, maar robuuste keuzes die standhouden onder druk. Dat is precies de mentaliteit die we in IT-projecten vaak nodig hebben:
- In de financiële sector, waar fouten miljoenen kunnen kosten.
- In zorg-IT, waar betrouwbaarheid letterlijk levens redt.
- In kritische infrastructuur, waar downtime simpelweg geen optie is.
True Legends: bouwen met dezelfde discipline
Bij True Legends geloven we dat robuuste software geen luxe is, maar de basis. Daarom detacheren we IT-professionals die niet alleen kunnen bouwen, maar ook denken in kwaliteit, fouttolerantie en schaalbaarheid.
Want of je nu een maanlanding wilt uitvoeren of een enterprise-systeem in de lucht wilt houden: het verschil zit in de discipline van de mensen die het bouwen.
Conclusie
Margaret Hamilton bewees dat robuuste software letterlijk het verschil kan maken tussen crashen en landen. Haar verhaal laat zien dat kwaliteit in code gelijkstaat aan vertrouwen in de uitkomst. Wil jij ook een ‘Hamilton’ in jouw team, iemand die het verschil maakt tussen risico en succes? Bij True Legends brengen we die kwaliteit. Laten we praten.
Bekijk onze vacatures op: vacatures.
